ខេត្តស្ទឹងត្រែង.សកម្មភាពដឹកជញ្ជូនឈើចូលទៅកែច្នៃតាមសិប្បកម្មនានាក៏កាន់តែកើតមានឡើងអនាធិបតេយ្យទាំងយប់ទាំងថ្ងៃក្រោយពីគណៈកម្មការបង្ក្រាបទប់ស្កាត់បទល្មើសធនធានធម្មជាតិថ្នាក់ជាតិលែងមានសកម្មភាព។ សិប្បកម្មទាំងធំទាំងតូចត្រូវបានគេបង្ហើបថាមានរហូតដល់ទៅរាប់សិបកន្លែងឯណោះ។
ចំពោះការប្រមូលទិញឈើវិញសុទ្ធតែប្រភពខុសច្បាប់ដឹកតាមម៉ូតូរ៉ឺម៉កនិងរថយន្ត។
តាមប្រភពព័ត៌មានដែលបានពីអ្នករកស៊ីដឹកជញ្ជូនឈើបានបង្ហើបប្រាប់ឲ្យដឹងថាសិប្បកម្មនៅក្នុងក្រុងស្ទឹងត្រែងគឺជាប្រភពសម្រាប់ស្តុកកែច្នៃឈើដើម្បីនាំចេញទៅក្រៅខេត្តនិងប្រទេសវៀតណាម។
ស្ត្រីខ្មែរវៀតណាមម្នាក់ឈ្មោះយាយបូងដែលមានសិប្បកម្មធំមួយកន្លែងក្នុងក្រុងស្ទឹងត្រែងបានអះអាងថាសិប្បកម្មកែច្នៃឈើរបស់គាត់មានការអនុញ្ញាតពីស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធរយះពេល20 ឆ្នាំមកហើយ។
តាមការអះអាងទៀតថាបើសិនជាផុតសុពលភាពច្បាប់អនុញ្ញាតគាត់នឹងស្នើសុំជាបន្តទៀត។
ឈើដែលគាត់តម្រូវការសម្រាប់កែច្នៃភាគច្រើនទិញពីដេប៉ូឈើគឺជាឈើប្រភេទលេខ 2មិនមែនជាឈើប្រណីតនោះទេ។
ដំណើរការសិប្បកម្មសព្វថ្ងៃនេះសុទ្ធតែកម្មករជនជាតិខ្មែរដែលមានប្រមាណជា 10 នាក់ប៉ុណ្ណោះ។
ស្ត្រីខាងលើបានអះអាងទៀតថាគាត់មិនបានប្រមូលទិញឈើប្រណីតឡើយ។
តែប្រភពផ្សេងបានឲ្យដឹងថាសិប្បកម្មទាំងអស់ សុទ្ធតែជាកន្លែងស្តុក កែច្នៃឈើប្រណិតគ្រឿងសង្ហារឹមរួចដឹកចេញតាមរថយន្តសាំយ៉ុងនិងរថយន្តសេរីទំនើប
លោកអនចាន់សុជាតិនាយខណ្ឌរដ្ឋបាលព្រៃឈើ ខេត្តស្ទឹងត្រែងបានបញ្ជាក់ឲ្យដឹងនៅថ្ងៃទី 5 ខែវិច្ឆិកាឆ្នាំ 2020 ថាសម្រាប់ទីតាំងសិប្បកម្មនៅក្នុងខេត្តទាំងមូលមានច្បាប់អនុញ្ញាតត្រឹម 10 កន្លែង។
លោកនាយខណ្ឌរដ្ឋបាលព្រៃឈើបាននិយាយបន្ថែមនៅរសៀលថ្ងៃដដែលទៀតថា រាល់សិប្បកម្មដែលស្របច្បាប់មានការអនុញ្ញាតត្រឹម ថ្នាក់ខេត្តលុះត្រាតែមានប្រភពឈើច្បាស់លាស់ក្នុងការកែច្នៃត្រឹមត្រូវ។
យោងតាមច្បាប់ស្តីពីព្រៃឈើបានបញ្ជាក់ថាច្បាប់អនុញ្ញាតបើកអាជីវកម្មកែច្នៃឈើបានលុះត្រាតែម្ចាស់អាជីវកម្មមានប្រភពច្បាស់លាស់ប្រមូលពីព្រៃសម្បទាននិងដីសង្គមកិច្ចក្នុងការដឹកជញ្ជូនឈើយកមកកែច្នៃត្រួតពិនិត្យត្រឹមត្រូវពីមន្ត្រីជំនាញ។ខុសពីនេះ ការដឹកជញ្ជូនឈើនៅខេត្តស្ទឹងត្រែងបែរជាអនាធិបតេយ្យទៅវិញ។
ពលរដ្ឋចាត់ទុកថាការអនុញ្ញាតឲ្យមានសិប្បកម្មជាច្រើនកន្លែងធ្វើសកម្មភាពទាំងយប់ទាំងថ្ងៃគឺជាឆ្នាំងបាយរបស់សមត្ថកិច្ចពាក់ព័ន្ធ៕